Deze ontwikkeling tracht een meerwaarde te realiseren voor de buurt en ruimere omgeving. Het plangebied levert een belangrijke bijdrage tot de ecologische wisselwerking tussen het Park Hoge Kempen en het Park Midden Limburg. Vanuit de opzet om op macroschaal deze natuurverbinding zoveel mogelijk continuïteit te geven, schuiven we een helder en leesbaar stedenbouwkundig concept naar voren.
Een harmonieuze inplanting in de omliggende ruimtelijke context is een noodzaak. Cruciaal hierbij is een duurzaam ruimtegebruik waarbij een evenwicht wordt gezocht tussen de open en de bebouwde ruimte, en de ruimtelijke samenhang met de omliggende bebouwing, de open ruimte en de openbare infrastructuur.
Ondanks de relatief hoge dichtheid die gevraagd wordt wensen we de impact op de straat te beperken en de grens van het ‘wooneiland’ met het aangrenzende groengebied zoveel mogelijk te verzachten of indien mogelijk op te heffen. We brengen het groengebied tussen de woningen naar de Driehoevenstraat. Het vrijwaren van een niet-bebouwde en niet-verharde ruimte tussen de woningen versterkt het landelijk beeld.
We introduceren 3 “woonlinten”/woonstraten, die dwars op de Driehoevenweg worden ingeplant.
Het meest zuidelijke en noordelijke volume vormen 1 strakke lijn met een subtiele nuancering door ommuurde voortuinzones. Deze bouwlijnen geleiden de zichtlijnen naar het park. Het middelste bouwvolume heeft een knik waardoor én links én rechts ervan de tussenliggende publieke ruimte opgeladen wordt. De linten communiceren via hun kop (als accent) met de overliggende bebouwing in de straat. De straat krijgt geen gesloten wand, waardoor de achterliggende groenstructuur zowel visueel als fysiek aanwezig blijft.
De woonlinten worden optimaal ingeplant, rekening houdend met bezonning. Ze krijgen alle drie hun eigen straat, autoluw en een overdaad aan groencontact. Er wordt gewoond in een straat, er wordt gewoond in een park; de term “parkstraat” lijkt niet veraf.
